Բարև Դավիթ, կարդացի «Խաղաղությունդ» և քաղցր ժպիտով վայելեցի Միքայէլի սիրահարուած պահերը և էլիզի հետ պարզ և անկեղծ երկխօսությունները։ Իրական պատահարի գրարումը թուաց ըլլալ։ Առանց աւելորդ նկարագրութիւններ ընելու, կարճ տեսարանները և արագ տեմբը օրերու հաջորդականութեան, ժամով գիրքին կարչած պահեց ուշադրութիւնս։

Կարճ հեռագրային նախադասութիւններով լի երկխօսութիւնները դրուագներուն աշխոյժ և համով գոյն մը տուած է… կարծես ֆիլմէ մը կտոր ըլլար։ Շատոնց է որ մէկ շունչով գիրք չէի կարդացեր։ «Պատերազմը» վաւերագրական իսկական ապրում և պատում մըն է քսան թվականի աղետալի պատահարին։ Մանրամասնները և անորոշության տանող դէպքերու հերթականութիւնը բացառիկ կերպով արտայայտած ես։ Կ’արժէ կաճամետրաժ ֆիլմի վերածել` մերկ հայելու առջև կանգնելու համար։ Թող ստեղծագործելու ներշնչումներդ անպակաս ըլլան: